Jimmy Nelson is een beroemde fotograaf die al vele reportages maakte over volkeren die dreigen te verdwijnen. Deze mensen leven in de pure natuur, met eeuwenoude tradities. Hun kleding, hun huizen, de natuur waarin ze leven, de sierraden die ze dragen of de tekens op hun gezicht maken hen voor ons soms wat vreemd. Jimmy weet de ziel van deze mensen op de foto te zetten. 7.500 magazines van over de hele wereld publiceerden over hem in 1,5 jaar. Hij reisde de wereld rond, door de diepste jungle, naar de mooiste stranden, de kleinste dorpen, de woestijn en de vulkanen op. Wat een mooi beroep!
Over Fotografie
‘Iedereen is een fotograaf,’ zegt Jimmy Nelson. We hebben allemaal steeds meer en steeds grotere computers of harde schijven nodig om al ons beeldmateriaal op te slaan. De hele wereld maakt foto’s en dankzij internet en social media kan iedereen ze zien. De wereld praat in foto’s. Zijn kinderen zetten de gopro op het hoofd van hun hond en daar maken ze de grappigste foto’s mee. Als Jimmy verveeld door de Ikea loopt om een meubel voor zijn kinderen uit te zoeken, plakt zijn zoon een afwasborstel op Jimmy’s hoofd. En dan nog één en nog een. Zijn zoon zet de foto op Facebook en die wordt duizenden keren geliked. Zo snel gaan beelden nu de wereld over en hij houdt wel van die humor.
Reizen als kind
Als kind woonde Jimmy in een kostschool, want zijn ouders waren vaak op reis. Jimmy’s vader was geoloog en dus woonde Jimmy bij de paters. Als kind werd hij kaal en voelde zich buitengesloten. Het bleek hersenmalaria te zijn en zijn haar zou niet meer aangroeien. In 24 uur stond er geen haar meer op zijn hoofd en vanaf die dag werd hij op school altijd gepest. Hij zag plaatjes van de Himalaya en wilde daar wel heen, allemaal kale monniken. Hij dacht dan ben ik een van hen en niet meer raar. Hij kocht een ticket en zijn eerste reis ging dus naar de Himalaya. Het gevoel klopte, hij voelde zich niet meer alleen.
Tips voor mooie foto’s
Om mooie foto’s te maken, wil je de lokale mensen niet storen, je wilt ze op een natuurlijke wijze fotograferen. Hij raadt aan om altijd op een vriendelijke manier contact te maken, neem de tijd om een praatje te maken en oogcontact is hierin ook heel belangrijk. Zit altijd laag, bewonder de mensen zittend. Staand kom je te opvallend over (zeker als lange westerling). Bij een van de stammen moest hij eerst het vertrouwen winnen van het stamhoofd. Hij liet de vrouwen van het stamhoofd de witte schermen vasthouden die het licht reflecteren. Daar werden ze erg trots van, dat ze konden meehelpen.
De meest extreme omstandigheden
‘Dat was zeker het moment bij de Inuit in de kou, met veertig graden onder nul!’ zegt hij enthousiast. Aangezien de Inuit rondtrekken, moesten we in een tank (een ander voortuig was er niet te huur) met -20 in die tank rondrijden om dit volkje te vinden. Aan de hand van rendierkeutels moesten ze met hun gids zoeken naar een volkje van 40 mensen. Ongelooflijk hoe die mensen overleven in deze omstandigheden! En na 28 dagen vonden ze deze bijzondere mensen! Het is er zo koud dat alles direct bevriest. De kinderen daar kauwen 1,5 uur op een stukje vlees om aan opa en oma te geven die geen tanden meer hebben. De Russen hebben deze mensen een flat aangeboden om hun leven comfortabeler te maken. Maar na een paar weken werd iedereen depressief. Ze misten het rondreizen, het gevoel voor de natuur, de natuurlijke omgeving. Geen beton, standaard ritme iedere dag. Dus vertrokken ze weer…
De Timing
Timing is geluk. Timing is alles wat je plant, en dan komt er nog een beetje geluk bij. Zijn mooiste foto is die van een moeder met haar kindje op schoot. In de vrieskou ging een tent vijf seconden open en toen moest die perfecte foto lukken. En het lukte! Heel ’s ochtends vroeg ging hij op pad met de lokale mensen naar de vulkaan. Het duurde drie dagen om er te komen. Bij de perfecte zonsopgang stonden de mensen stil, de adelaar zat stil en de paarden stonden stil. Jimmy graait in zijn tas… heeft hij de verkeerde lens bij! Tja, toen moest het hele circus nog een keer op nieuw. Dat kan ook gebeuren, maar hij laat zich nooit uit het veld slaan. Net als die keer dat in datzelfde land zijn handen aan de camera zaten vastgevroren. Wat een ellende. Voorzichtig haalde hij ze los en het vel bleef aan de camera hangen. Zijn bloedende handen die aan het bevriezen waren, mocht hij opwarmen in de jas van een Kasach vrouw. Maar daarna wilde wel iedereen op de foto, want de mensen bewonderden zijn doorzettingsvermogen.
Kritiek uit het Vak
Op de tentoonstelling in Leiden legt Jimmy uit hoe hij werkt en waarom hij de mensen zo vastlegt. Uit het vak kwam kritiek dat hij de mensen te veel laat ‘poseren’. Jimmy geeft aan dat hij de mensen in de natuurlijke omgeving waarin ze leven, op hun mooist wil vastleggen. Met hun mooiste tooi, met hun mooiste dieren. Dat is zijn keuze. En als kijker en reiziger kunnen we alleen maar beamen dat het prachtig is wat hij vastlegt. Want hij laat ons de mooiste uithoeken van de wereld zien, en de lokale mensen zijn tevreden als zij op hun mooist zijn vastgelegd. Zo komen twee werelden van schoonheid en magie bij elkaar.
Zijn Boek
Zijn boek met foto’s is een van de meeste bijzondere boeken die je ooit gezien hebt. In zijn boek vertelt hij bij de foto’s het verhaal van zijn avonturen. Eigenlijk is hij niet alleen een fotograaf, hij is een wereldreiziger die ons de ogen opent voor de ziel van zeldzame, bijzondere mensen.
Bedankt Jimmy, voor je inspiratie en je prachtige foto’s en unieke reisverhalen!
