We stippelden samen de mooiste reis uit. Wij kregen plaatsnamen van ze, een foto met een landkaartje en een vinger bij een piepklein dorp in Oost-Java. Trots waren wij dat we de reis precies zo konden uitstippelen dat ze al die plekjes konden gaan bezoeken. Onze lokale ginds hielp me hier enorm bij, want hij kent het gebied goed.
Net voor haar reis maakten Grace en Robert een groot verdriet mee. Grace verloor haar zus. Dat is heftig. Zeker als je een maand later een reis naar Indonesië gaat maken in de voetsporen van je Indonesische familie: opa’s en oma’s die op Java hadden gewoond.
Dit zijn bijzondere reizen om te organiseren, want je wil dat je gasten ook daadwerkelijk die voetstappen van hun voorouders voelen op reis. Mijn eigen trips door de lokale plekjes, dorpen, afstanden en wat er te zien is helpen daar enorm bij. De 26 reizen naar Indonesie die wij inmiddels maakten zijn dan ook van onschatbare waarde. Wij kunnen er gelukkig steeds weer op terugvallen.
Grace en Robert belden ons na terugkomst van hun reis. Het was een bijzonder telefoongesprek.
‘Er was een grote herkenning bij de mensen. We zijn blij dat we de plekken waar mijn vader is opgegroeid gezien hebben met eigen ogen. Robert zei steeds: ‘Ik heb nog nooit zo’n leuke vakantie gehad’. Voor het eerst op een reis waren we beiden regelmatig tot tranen toe geroerd.
Zo fijn was het om de eerste dag te rusten na aankomst. Je kunt heerlijk even bijkomen van de lange reis. De mensen in Semarang waren al om 05.30 uur in de ochtend aan het sporten buiten. Heel sociaal en gezellig, midden op straat. We hebben ons rotgelachen…’
Wij genieten van dit soort telefoongesprekken, want in gedachten reizen we dan even met ze mee.
Wat ben ik weer blij om te horen dat onze gasten zo hebben genoten van deze zo zorgvuldig uitgestippelde reis.
Tot de volgende keer lieve Grace en Robert!
Grace en Robert uit Breda
Indonesie september 2019
